Uf ùm Lercherhof isch de Chindersääge uusplübe. De Severin ù d’Margrith Lercher behandle d’Magd Käthy ù de Chnächt Albert fasch wie iines iigete Chinn. Di zwüü chennti würklich Gschwüschterti si, emù wenes ùm ds Zangge giit. Z’Chrüter-Anni chùnnt regumässig ùf ùm Hììmet verbii, für de Margrith ihras Trünkleni z’verchùùfe. Für was ächtersch di setti guet sii?

Uf z’mau erschiint a junga Poet ùf ùm Hof, wo d’Iinsamkììt suecht, für schöni Värse z’dichte. I sim Ùberschwang gglùùbt de Siegfried, ùs de «schüüchi Rosa» Käthy, a Fyfauter z’mache, idem won är mit Gedicht iiras «Psyche» probiert z’wecke. Das Scharwänzle weckt aber im Albert ganz anderi Gfüu.

De Isidor u d’Hildegard chäme ùfe Hof für iines Bueb z’sueche. Wo de o no de Isidor spurlos vùrschwindet, isch de Polizischt Hugentobler di löschti Hoffnùng für d’Hildegard.

Ob är dä Fau cha lööse u ob di Lüt uf um Hof nùme ähnlich, oder mengisch sogar glyych sin, erfahret ihr während der sicher amüsanti Uffüerig.